ماجراي مداد .

پسرک پدربزرگش را تماشا کرد که نامه اي مي نوشت .

 پرسيد :

- ماجراي کارهاي خودمان را مي نويسيد ؟ درباره ي من مي نويسيد ؟

پدربزرگش از نوشتن دست کشيد و لبخند ن به نوه اش گفت :

- درسته درباره ي تو مي نويسم اما مهم تر از نوشته هايم مدادي است که با آن مي نويسم .

مي خواهم وقتي بزرگ شدي مانند اين مداد شوي .

پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چيز خاصي در آن نديد .

- اما اين هم مثل بقيه مدادهايي است که ديده ام .

- بستگي داره چطور به آن نگاه کني . در اين مداد 5 خاصيت است که اگر به دستشان بياوري ، تا

آخر عمرت با آرامش زندگي مي کني .

صفت اول :

مي تواني کارهاي بزرگ کني اما نبايد هرگز فراموش کني که دستي وجود دارد که حرکت تو را هدايت مي کند .

اسم اين دست خداست .

او هميشه بايد تو را در مسير ارده اش حرکت دهد .

صفت دوم :

گاهي بايد از آنچه مي نويسي دست بکشي و از مداد تراش استفاده کني . اين باعث مي شود مداد کمي رنج بکشد اما آخر کار ، نوکش تيزتر مي شود .

پس بدان که بايد رنج هايي را تحمل کني چرا که اين رنج باعث مي شود انسان بهتري شوي .

صفت سوم :

مداد هميشه اجازه مي دهد براي پاک کردن يک اشتباه از پاک کن استفاده کنيم .

بدان که تصيح يک کار خطا ، کار بدي نيست . در واقع براي اينکه خودت را در مسير درست نگهداري مهم است.

صفت چهارم :

چوب يا شکل خارجي مداد مهم نيست ، زغالي اهميت دارد که داخل چوب است .

پس هميشه مراقبت درونت باش چه خبر است .

صفت پنجم :

هميشه اثري از خود به جا مي گذارد .

بدان هر کار در زندگي ات مي کني ردي به جا مي گذارد و سعي کن نسبت به هر کاري مي کني هوشيار باشي و بداني چه مي کني .