آنها دريافتند افرادي که احساس ميکردند معناي زندگي را پيدا کردهاند، بهزيستي جسمي و رواني بهتري را گزارش داده و تمايل به داشتن عمر طولانيتري دارند اما افرادي که هنوز به دنبال معناي زندگي بودند، بهزيستي رواني بدتر و همچنين عملکرد ضعيفتر شناختي داشتند.
يافتههاي اين تيم تحقيقاتي از دانشگاه کاليفرنياي سن ديگو حاکي از آن است که عدم دستيابي به هدف زندگي به خودي خود يک عامل خطر براي مرگ زودرس بوده و يافتن آن ممکن است به افزايش سالهاي عمر کمک کند.
به گفته يک استاد روانپزشکي و علوم اعصاب دانشکده پزشکي سن ديگوي آمريکا، بسياري از افراد از منظر فلسفي به معني و هدف در زندگي فکر ميکنند. نکته آن است که افرادي که به اين معنا دست مييابند نسبت به اشخاصي که در يافتن آن موفق نيستند، زندگي شادتر و سالمتري دارند.
در اين مطالعه که دادههاي بيش از 1000 بزرگسال آمريکاييِ بين 21 تا بيش از 100 ساله مورد بررسي قرار گرفته، از شرکتکنندگان خواسته شد تا عباراتي از جمله "من به دنبال يک هدف يا مأموريت براي زندگي خودم هستم" و "من يک هدف رضايتبخش در يافتهام" را امتيازبندي کنند.
نتايج نشان داد افرادي که به اين هدف دست يافتهاند از سلامت جسمي و رواني بهتري برخوردارند. همچنين افرادي که در جستوجوي اين معنا بودند از افرادي که به دنبال آن نيستند، از وضعيت سلامت بهتري برخوردار هستند.
همچنين اثرات دستيابي به اين معنا در افراد کمتر و بيشتر از 60 ساله متفاوت بوده است. در دهه دوم زندگي افراد به طور معمول در مورد شغل، شريک زندگي و هدف خود مطمئن نيستند. با ورود به دهه سوم و چهارم زندگي امکان دارد افراد شغل و شريک زندگي خود را پيدا کرده و جستوجو براي يافتن معناي زندگي کاهش يافته و در عوض معنا افزايش مييابد.
بعد از 60 سالگي معمولا اين روند تغيير ميکند. افراد در اين سن اغلب بازنشسته شدهاند. درست همان طور که داشتن شغلي ثابت منجر به شفافيت هدف زندگي ميشود، از دست دادن آن منجر به ايجاد حسي مبهم در مورد هدف زندگي ميشود.
بسياري تصور ميکنند با از دست دادن شغلشان، بخشي از هويت خود را از دست دادهاند. همچنين در اين سنين مشکلات سلامتي آغاز شده و احتمال دارد افراد بسياري از اعضاي خانواده و عزيزان خود را از دست بدهند. از همين رو با تغيير معناي قبلي افراد شروع به جستوجوي دوباره براي يافتن معنايي جديد در زندگي خود ميکنند.
به نوشته رومه ديلي ميل، در اوايل سال جاري ميلادي (2019)، مطالعهاي در مورد 7000 آمريکايي ميانسال نشان داد افرادي که هدفي قوي در زندگي ندارند، بيش از دو برابر افرادي که حداقل يک هدف قوي در زندگي خود دارند، احتمال مرگ ناشي از بيماريهاي قلبي-عروقي طي يک دوره پنج ساله را دارند. اين هدف حتي در جلوگيري از مرگ و مير زودرس بيش از ترک دخانيات يا ورزش منظم تاثير دارد.
درباره این سایت